Johann Künzle (1857-1945) pochodził z Sankt Gallen. Początkowo uczył się w klasztorze Einsiedeln (kanton Schwyz). Potem studiował filozofię i teologię na uniwersytecie w Leuven (Belgia). Przebywał w klasztorze St. Georgen w St. Gallen, gdzie uzyskał święcenia kapłańskie. Szwajcarski propagator ziołolecznictwa i fitomedycyny. Autor między innymi: Der junge Botanist (1914 r.), Chrut und Uchrut (1915 r.) , Das grosse Kräuterheilbuch (1945 r. i dalsze wydania). Znał biegle 8 języków. 25 lat przed śmiercią zamieszkał w Zizers (kanton Graubünden). Preparaty ziołowe wg pomysłu Künzle są do dziś produkowane i cieszą się dużym uznaniem w wielu krajach. Cechuje je duża skuteczność, choć nie zawsze ich właściwości i mechanizm działania można uzasadnić i udowodnić naukowo.
Codzienna praca
O. Johann od 1885 r. pracował jako kapłan w górskim terenie, w Libingen. Wtedy musiał bardzo często pomagać swoim parafianom, gdyż w górach nie było możliwości dostępu do lekarzy, a szczególnie specjalistycznej medycyny. Zainteresował się wówczas jeszcze mocniej ziołami. Doznał wówczas swego rodzaju objawienia anioła podczas snu, który nakazał mu leczyć ludzi darami natury. Ten niezwykły sen utwierdził duchownego w przekonaniu, że kierunek zainteresowań jest nie tylko właściwy, ale i ma Bożą aprobatę.
W 1913 roku założył pierwszy targ zielarski. Propagował naturalne sposoby leczenia i zdrowy styl życia. Zapobiegał, aby ludność wśród której mieszkał nie popadała wówczas w szereg zakaźnych chorób występujących w tamtych czasach właściwie ciągle. Pomagał także swoim pacjentom podczas trwania pandemii grypy hiszpanki, która dziesiątkowała wówczas ludności Europy.
Kontrowersje
Od samego początku swojej działalności wzbudzał spore kontrowersje. Szczególnie organizacje lekarzy nie mogły pogodzić się z tym, że jakiś ksiądz katolicki podejmuje się leczenia i to z sukcesami tych, którym oni nie byli w stanie pomóc. Naciskali na różne sposoby na ówczesne władze, aby zmusiły ojca Johanna do zaprzestania swojej działalności ziołoleczniczej lub zdania bardzo trudnego państwowego egzaminu, którego celem było sprawdzenie zasobu wiedzy, którą dysponował leczący naturalnie zielarz. W roku 1922 roku przystąpił do wspomnianego egzaminu przed Komisją Lekarską. Egzamin zdał doskonale pytając przy każdym pytaniu członków komisji czy ma odpowiadać w języku łacińskim czy greckim. Zawstydził swoją wiedzą i zdolnościami językowymi członków komisji i uzyskał możliwość prowadzenia działalności zielarskiej.
Ojciec Künzle tworzył organizacyjne i prawne zasady handlu ziołami w Szwajcarii. Był autorem informatorów i książek o ziołach, zielarstwie i ziołolecznictwie. W roku 1939 założył profesjonalną jak na ówczesne czasy zielarnię Künzle AG. Pracował do końca swojego życia zarówno jako lekarz duszy (kapłan) jak i ciała (zielarz). 8 stycznia 1945 roku poczuł, że przychodzi kres jego życia. Pożegnał się ze znajomymi i współpracownikami po czym zmarł w swoim domu w Helios.
Nadal wiele zaskoczeń
Do dziś w wielu przypadkach badania naukowe i profesjonalna medycyna nie odkryła źródła skuteczności sposobów doboru i zasad leczenia stosowanych przez ojca Künzla. Wciąż stosowane są preparaty naturalne wymyślone i opracowane przez duchownego i zielarza. Zaś napisane przez niego książki wciąż cieszą się dużą popularnością.
ks. Sławomir Bednarski
